Nieuws | Nieuws
De Coronacrisis in Afrika
Het coronavirus is in Afrika aangekomen en steeds meer landen melden besmettingen en doden. Het aantal is (nog) klein. Daarbij moet worden bedacht dat er in Afrika ongeveer 1 miljoen artsen en verplegend personeel te weinig zijn volgens de Wereld Gezondheidsorganisatie WHO. De Afrikaanse landen hebben ook veel te weinig medische apparatuur. Dus worden de meeste Afrikanen niet getest. En er zijn ook te weinig bedden. Zo heeft Zimbabwe maar 5 IC-bedden voor het hele land en Kenia heeft er 150 (voor een land van 50 miljoen mensen). Wat wel weer een voordeel is: veel Afrikaanse landen zijn gewend aan epidemieën en bijzondere ziektes en ze weten hoe ze daarmee moeten omgaan. Denk aan de ebola-epidemie in Congo maar ook in West-Afrika (Guinee, Sierra Leone en Liberia). En ook andere ziektes die bij ons in Europa onbekend zijn zoals de cholera en de pokken komen in Afrika nog voor. Niettemin: als wij niet helpen, staat dat continent een grote ramp te wachten.
Bij de Broeders van St. Jan in Togo
Het coronavirus heeft in Togo officieel (nog maar) 65 mensen besmet en 3 gedood op een bevolking van zo’n 7 miljoen.
Als Pasen en Pinksteren op één dag vallen
Column van diaken Jouke Schat
Wie had ooit kunnen denken dat onze samenleving tot stilstand gebracht zou kunnen worden door een zo minuscuul iets als een virus? We zijn zo machtig en we kunnen zoveel. De voortuitgang leek niet te stoppen. En toch, dat kleine virus heeft ervoor gezorgd dat de hele wereld zich terugtrekt in de schuilkelders. De globalisering is eventjes gestopt met alle voordelen (maar ook nadelen) van dien. Wat er in andere landen gebeurt is minder belangrijk, onze buren en ons dorp of stad zijn ons referentiekader en niet Washington of Moskou. “Heel het raderwerk staat stil als uw machtige arm dat wil”. Die oproep uit 1903 is waarheid geworden, zij het niet door mensenhand maar door dat kleine virus. Hoe heeft het zover kunnen komen en wat kunnen we eraan doen?
Onze situatie doet denken aan die van het joodse volk ten tijde van de profeten.
Wereldkerk: brief van de aartsbisschop van Monterrey tot de gelovigen in deze Coronacrisis
"Als vermaning in Christus en liefdevolle bemoediging, gemeenschap van Geest, hartelijkheid en mededogen …, maak mijn vreugde dan volledig door uw eenheid van denken, uw eenheid in de liefde, uw saamhorigheid en eensgenzindheid. Geef niet toe aan partijzucht en ijdelheid, maar beschouw in alle nederigheid de ander als hoger dan uzelf. Laat niemand alleen zijn eigen belangen behartigen, maar ook die van de anderen. Die gezindheid moet onder u heersen die ook in Christus Jezus was." (Fil 2, 1-5)
De woorden van Sint Paulus zijn vol met een groot medelijden, afkomstig uit zijn geloof in Christus. Toen hij deze brief schreef zat hij in de gevangenis, zeer droevig want hij kon niet de taak van de evangelisatie verwerken. Paulus, in deze passage, spreekt niet met doctrine maar vanuit het hart, om de Filippenzen te herinneren aan de nederigheid die in elke christen moet de bovenhand krijgen vóór de moeilijkheden van het leven en van de evangelisatie. Wij, Bisschoppen, opvolgers van de Apostelen, treffen vandaag een situatie tegen waar we dergelijke gevoelens kunnen ervaren. We delen met het hele volk Gods de pijn om niet samen de Eucharistie te kunnen vieren, de zorg van de catechisten voor de begeleiding aan de kinderen voor zijn Eerste Communie en Vorming, de ontgoocheling van zoveel missionaire groepen die al voorbereid waren voor de Goede Week missies, het uitstel van de vieringen van Doopsel en Huwelijk, de belemmering om in de ziekenhuizen binnen te gaan en de moeilijkheden om voor de zieken te zorgen en de uitvaartdiensten, de voorbereiding van het Paasfeest… iedereen, gelovigen, godgewijden, priesters en bisschoppen, we delen een gevoel van een zekere onmacht ; voelde dat niet ook Sint Paulus als hij vanuit de gevangenis schreef?
Speciale nieuwsbrieven "H. Corona"
Via deze links kunt u de speciale nieuwsbrieven van de parochie in deze periode nalezen.
U kunt zich hier op deze site (links beneden) inschrijven, dan krijgt u de nieuwsbrief per email toegestuurt.
Nieuwsbrief H. Corona-special 1
Nieuwsbrief H. Corona-special 2
Nieuwsbrief H. Corona-special 3
Column van diaken Jouke Schat
De vastentijd heeft dit jaar een heel bijzondere dimensie gekregen. Wij katholieken – maar in toenemende mate ook protestanten - bereiden ons 40 dagen lang voor op het offer van Jezus aan het kruis en op zijn verrijzenis met Pasen. De vastentijd is voor ons een geschenk. Lang niet iedere katholiek ziet het zo maar het is wel het geval. Aan de hand van de mooiste teksten uit de Bijbel en andere meditatieve gedachten en oefeningen gaan we na hoe het met ons geloof staat en of we dat geloof wel voldoende uitdragen in woord en daad. Als een nuttig hulpmiddel vasten wij zelf ook een beetje: minder (lekker) eten en drinken, minder pleziertjes en wat we daardoor uitsparen geven we aan degenen die het in deze wereld moeilijk hebben. Daar worden wij zelf betere mensen van. En de wereld om ons heen ook. Dat is het geschenk dat de vastentijd ons geeft.
Die vastentijd is de laatste jaren steeds meer buiten de publiciteit geraakt. Aan de ramadan wijden de media elk jaar steevast veel aandacht maar het katholieke vasten is bij de gemiddelde Nederlander niet of nauwelijks bekend. Goed beschouwd is dat precies wat Jezus ons voorhoudt in Mattheus 6: Maar als gij vast, zalft dan uw hoofd en wast uw gezicht om niet aan de mensen te laten zien dat gij vast, maar vast voor uw Vader die in het verborgene is en uw Vader die in het verborgene ziet, zal het u vergelden. Toch is het jammer dat de vastentijd zo onbekend is geworden want die kan de wereld zoveel goeds brengen: meer respect voor onze medemens bijvoorbeeld en dus minder egoïsme, en meer zorg voor onze aarde. De apostel Paulus zegt het zo: De vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid en matigheid. Dat kunnen we allemaal krijgen als we vasten en ons tot God keren in plaats van tot de Mammon. Maar een groot deel van de wereld laat deze kans elk jaar weer lopen.
En nu is er ineens de coronavirus-crisis. De hele wereld wordt gedwongen om te matigen. Iedereen wordt op zichzelf teruggeworpen en vraagt zich af: hoe kan dit en wat moeten we doen om uit deze ellende te komen. Het lijkt wel één grote vastentijd. Sommigen zien er een straf van God in. Dat lijkt mij zeker niet het geval. God wil alleen het goede voor ons maar wijzelf doen niet wat nodig is om deze aarde tot een soort voorportaal van het paradijs te maken. Maar deze crisis dwingt de wereld wel om na te denken over of we niet verkeerd bezig zijn. Zachtjes op de achtergrond hoort de rechtgeaarde christen de profeet Jeremia roepen Jerusalem, convertere ad Dominum Deum tuum, Jeruzalem, bekeert U tot de Heer uw God. De vraag is: maken wij van deze crisis een kans, een kans op een nieuwe start: met God en de medemens. God is er klaar voor, hij heeft alles gedaan wat hij kon om ons op de goede weg te helpen. Hij heeft zelfs zijn zoon voor onze zonden laten kruisigen. Zijn wij mensen bereid om ons tot hem te keren? Dan zal het geschenk van de vastentijd onze wereld blijvend ten goede veranderen. Bidden we dat het zo moge gaan.
Noveen om bescherming tegen het Corona virus
We nodigen u uit om samen deze noveen (negen dagen achter elkaar) te bidden ter bescherming tegen het Corona virus. We beginnen zaterdag 14 maart.
In de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen.
God, hemelse Vader, ontferm U over ons.
God, Zoon, Verlosser van de wereld, ontferm U over ons.
God, Heilige Geest, ontferm U over ons.
Bidden voor elkaar
De naastenliefde is samen met de liefde tot God het belangrijkste gebod dat Jezus ons heeft doorgegeven: "Kinderen, wij moeten niet liefhebben met woorden en leuzen maar met concrete daden." (1 Joh 3,18) Een mooie manier om dat te doen is om voor elkaar te bidden. Vaak is ons probleem echter dat we heel makkelijk zeggen: "Ik zal voor je bidden" en dan komt er nauwelijks iets van.
We hebben in onze parochie meerdere manieren om voor elkaar te bidden. Twee daarvan zou ik (opnieuw) onder uw aandacht willen brengen: 1) de gebedsintentiedoos achterin de kerk en 2) de mogelijkheid tot persoonlijk gebed na de H. Mis van de eerste zondag van de maand (deze maand per uitzondering op de tweede zondag - 12 januari).
Woord van de pastoor
Enkele weken geleden hebben we samen de 10-jarige aanwezigheid van de broeders in onze parochie gevierd. Het was een mooi moment van dankzegging voor alles wat de Heer in deze tijd heeft gedaan. We mogen vol hoop en verwachting naar de toekomst kijken – wetende dat Jezus ons zijn Heilige Geest heeft beloofd om samen Gods koninkrijk te helpen opbouwen.
Woord van de pastoor
Over een maand – in januari – is het 10 jaar geleden dat de broeders op verzoek van de aartsbisschop naar de H. Gerardus Majellaparochie toe kwamen. Wat een geschenk voor ons broeders om in deze mooie, levendige parochie te mogen werken! Wij zijn kardinaal Eijk ontzettend dankbaar voor het vertrouwen dat hij in de broeders heeft gesteld. En hopelijk hebben we iets kunnen teruggeven in deze jaren.
Preek over de H. Gerardus Majella uit het archief
Broeders en zusters,
Wij vieren de Heilige Gerardus. Wij zien hem op het priesterkoor met het kruis in zijn handen, dat hij omarmt. En op het schilderijtje dat wij op de voorkant van onze boekjes hebben gaat het nog verder, daar zie je hem op een tedere manier naar het kruis kijken. Hij was, zou je kunnen zeggen, verliefd geraakt op het kruis. Ten eerste natuurlijk omdat hij in het kruis de Verlosser gezien heeft, Christus, die zijn leven voor hem gegeven had. Maar dan ook omdat hij zelf ook deelgenoot werd van het kruis, dat hij zelf moest dragen. Wij kennen het verhaal waarin over hem een vals getuigenis wordt uitgesproken en hem wordt geweigerd de H. Communie te ontvangen, een hele tijd, totdat het weer goed kwam. Zo zijn er veel momenten in zijn leven geweest waar hij het kruis heeft gedragen.
De Broeders van Sint Jan hebben hun leven aan God gewijd, ten dienste van God en hun naasten. Zij willen leven volgens het Evangelie van Jezus Christus en zich door hun gebed en hun activiteiten inzetten voor jong en oud.